غرور نماد آشکار جدایی از یکتاپرستی

هر حق‌بینی که در توانایی‌های خود و داشته‌هایش بنگرد به درماندگی خود و دارایی‌هایش اقرار می‌کند.

هر پنداری که نشان از دوگانگی داشته باشد در آدمی غرور می سازد. کسی که پیدایش ثروت را جدا از خدایش بداند سرگرم نماندنی‌ها می‌شود و به سمت افزون‌خواهی کشیده می‌شود. انسانی که زایش اولادش را از خود بداند به قوم و نژادش می‌بالد و به سوی تحکم و بیدادگری قدم بر می‌دارد. آنکه خلق دانش را از غیر خدایش بداند به جهلش می‌نازد و کارمایه‌ی ویرانی طبیعت و تباهی افکار دیگر مردمان می‌گردد. در سفاهت کسی که به مصنوعات بیچارگان مباهات کند شکی نیست.

لیکن اهریمن در کمین مردمانی است که درراه بندگی، خوبی‌های پروردگارشان را که از ایشان سرمی‌زند در دیدشان  به نیروی نفس آن‌ها متصل سازد تا آنها را از بالا به قعر بیاندازد ازاین‌رو صاحب‌دلان آسیب غرور در مسیر کمال را به‌گونه‌ای می‌دانند که گاه برگرداندن آن غیر ممکن می‌باشد.

عالیقدران به فروتنی در مسیر جلال پروردگارشان می‌بالند.