چگونه ممکن است کسی شیدای پروردگارش باشد و کینه‌ی بندگان او را در دل داشته باشد. در آیین یکتاپرستی خداوند یگانه به بندگانش مهر می‌ورزد به‌طوری‌که با هر قدم پیش رفتن بنده به سوی او، چندین قدم به او نزدیک‌تر می‌گردد.
در روح پاک‌بازان، دشمنی با بندگان پروردگارشان راه نمی‌یابد از این‌رو برائت جستن از گمراهان به معنی کینه‌پروری با بندگان خداوند نیست بلکه رهایی جستن از پلیدی‌ها و جلوگیری از فرمانروایی نادرستی‌هاست.
خشم یکتاپرستان به قهر پروردگارشان گره خورده است و غضب خود را ابزاری در راه ایستادگی بر راستی و جلوگیری از انحراف مسیر یگانگی می دانند.
درباره این سایت